Hoe we strijden voor vrede in Gaza

Niemand kan onberoerd blijven bij de genocide die volop aan de gang is in Palestina. Sinds de aanval van Hamas op 7 oktober, hebben – niet “de joden” maar – de extreemrechtse regeringsleiders van Israël met disproportioneel geweld gereageerd op de burgerbevolking in de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever. We moeten spreken van een genocide als we het geweld tegen gewone Palestijnen niet willen miskennen, om niet te spreken van de racistische retoriek die sinds jaar en dag door Netanyahu en zijn entourage worden gebruikt om precies dat geweld te anticiperen en te legitimeren. De resultaten die naar buiten komen in de loop van het proces dat Zuid-Afrika aanspant tegen de staat Israël, maken de genocidale aard van “het conflict” des te duidelijker.

Niemand blijft er onberoerd bij, dat geldt uiteraard evenzeer en bij uitstek voor leden van het Masereelfonds. We staan voor pacifisme en komen op tegen onrecht, maar we doen dat wel op onze manier: kritisch. Hieronder kan je een overzicht vinden van wat onze vereniging zoal doet om de vrede in Palestina en Israël mee te bewerkstelligen.

Artikels en open brieven

Acties

Activiteiten

Lectuur- en kijktips van het Team:

Meer dan ooit hebben we een universalistische probleemstelling nodig en meer dan ooit een universalistisch antwoord daarop. Niemand kan iets winnen bij de genocide, niet de Palestijnen, uiteraard, maar ook de Israëlieten en zelfs de Europeanen verliezen hier. De tragiek van het geweld betreft zowel het Westen als het Midden-Oosten: het is een tragedie voor iedereen en een oplossing van het conflict moet een oplossing zijn voor iedereen. Met mijn lectuurtips probeer ik te zoeken naar teksten waarin de goedkope pathetiek van ‘ofwel slachtoffer, ofwel dader’, ‘ofwel religieus fundamentalisme, ofwel verlicht liberalisme’ plaatsmaakt voor een perspectief waarin de wederzijdse medeplichtigheid van beide kanten wordt belicht. Qua probleemstelling dus een ‘en, en’ in plaats van een ‘ofwel (Hamas), ofwel (Israël)’ en qua oplossing een ‘noch, noch’ ten aanzien van de traditionele breuklijnen. Enkel zo kan onze politieke horizon terug strijdbaar worden. Enkel zo kan er in ons emancipatoir blikveld iets nieuws en onverwachts verschijnen en dat is broodnodig, want als er iets hapert aan onze Verlichtingsidealen dan is het wel onze verbeeldingskracht om ze te realiseren.

“What both sides should accept is that by renouncing political control of Jerusalem, they are effectively renouncing nothing. They are gaining the elevation of Jerusalem into a genuinely extra-political, sacred site. What they would lose is precisely and only what already, in itself, deserves to be lost: the reduction of religion to a stake in political power play. This would be a true event in the Middle East, the explOSion of true political universality in the Paulinian sense of “there are for us no Jews and no Palestinians.” Each of the two aides would have to realise that this renunciation of the ethnically “pure” nation-state is a liberation for themselves, not simply a sacrifice to be made for the other.”

“BDS calls for the boycott of Israeli goods, services, etc., by all of us, as citizens, consumers, academics, to put pressure on Israel to comply with international law. We only have our class to rely on: our governments are fully compliant with the interests of the oligarchs, the EU establishment, and NATO. […] The ruling class is using fear to control the masses. We, as the true radical left, must break this fear with a vision of a tangible utopia. Our revolution must use the technology that Big Tech is developing now. It can provide us with the means to communicate, to cooperate, and to strike blows at the empire of capital far and wide. All we need do is use it to come together and turn the impossible dream into an obvious plan.”

“Veel gewetensbezwaarden organiseren al persoonlijke boycots van merken die de Israëlische apartheid steunen. Toch zijn consumentenboycots effectiever als ze deel uitmaken van een collectieve actie, vooral omdat BDS niet beperkt blijft tot consumentenboycots. Boycots die uitgaan van onze persoonlijke investeringen en aankopen zijn een symbolisch gebaar, maar hebben maar weinig impact. Daarom is het belangrijk om te werken binnen een organisatie, een vakbond of een coalitie om effectieve en strategische campagnes te organiseren en macht op te bouwen op mondiaal niveau ter ondersteuning van de strijd van het Palestijnse volk voor vrijheid, rechtvaardigheid en gelijkheid.”