De sociaaldemocratie die na de Tweede Wereldoorlog in Noord- en West-Europa, en enkele decennia later ook in Zuid-Europa, grotendeels vereenzelvigd werd met de successen van de welvaartstaat is doodziek. Ze verkeert in een existentiële crisis. Het einde van de naoorlogse economische expansie kwam onverwacht. De sociaaldemocratie gaf de hoop op een fundamentele maatschappijverandering op en bood geen alternatief voor het opkomende neoliberalisme. Dit kwam op de meest flagrante wijze tot uiting in de wijze waarop de sociaaldemocratie mee gestalte gaf aan een Europese constructie met een sociaal en democratisch deficit. De dood van de sociaaldemocratie zoals we haar kenden, hoeft echter niet het einde van politiek links te betekenen. Op basis van recente ervaringen in Europa formuleert Vincent Scheltiens een aantal thesen die het debat over de noodzakelijke vernieuwing van links constructief kunnen voeden.
Vincent Scheltiens is doctor in de geschiedenis en momenteel als gastlector verbonden aan de Universiteit Antwerpen en de KU Leuven. Hij schrijft over nationalisme en nationale identiteitsconstructie, politieke geschiedenis van België en Spanje en geschiedenis van de linkerzijde.
i.s.m. De Zondvloed