Woke is het nieuwe Marrakech-pact
of
Hoe ons Capitool al elke dag wordt bestormd
De anti-woke kruistocht is de nieuwste dekmantel voor uiterst rechts om hun identitair, seksistisch en racistisch ideeëngoed algemeen ingang te doen vinden.
N-VA en VB steken elkaar de de anti-woke loef af. In de aanloop naar de verkiezingen van 2024 lijken ze in hun last battle verwikkeld om de heimat een definitieve ruk naar rechts te geven. Het progressieve kamp lijkt nog niet in stelling, tenzij je het lonken van Vooruit naar N-VA een stelling kunt noemen.
Tom Lanoye zet de tegenaanval in. Met aandacht voor de cultuurstrijd in het verhalenschrijven en het kunstenbeleid. Met zicht op de politieke herverkaveling. Met een roep naar mobiliseren.
“De hoop zit voor mij in het schrijven en het uitspreken van een lezing als deze. En in het op zijn minst gebruik maken van het vrije woord. Die weerbaarheid mag gerust ook sexy en retorisch ronkend zijn. Een weerbaarheid die aantoont dat het vertoog van nationalistisch rechts en extreemrechts niet meer inhoudt dan gewauwel.
Weerbaarheid, ja! We moeten met zicht op 2024 zeker niet op voorhand denken dat het allemaal beklonken is”.
Tom Lanoye is niet alleen één van de belangrijkste schrijvers, maar ook een geëngageerd artiest. Dat toont hij niet alleen in vlijmscherpe columns en politieke analyses, maar ook in zeer concrete maatschappelijke initiatieven.
Tom Lanoye was ook een goede vriend van Paul Verbraeken. Verwante geesten elk op hun manier.
Allen daarheen!
Paul Verbraeken was een ongebonden kritische denker zoals we er in Vlaanderen nooit veel hebben gehad. In de geest van Paul geven we elk jaar het woord aan een eminent spreker die zich niet door het systeem laat inpalmen en zich verzet tegen het heersende neoliberale discours
Sinds 2005 organiseren zijn vrienden jaarlijks een Paul Verbraekenlezing met steun van Charta 91, het Zuiderpershuis, het Masereelfonds, Linx+ en een schare sympathisanten. Asp Editions publiceert de tekst van de lezing.